Salgın nedeniyle müzik dünyası zor durumda; Yevmiye usulü, sigortasız çalışan birçok müzik emekçisi 8 aydan beri sahnelerden uzak!
hayal ettikleri refah seviyesinden uzaktalar. Müzik aletini satan da var müziği bırakıp güvenlikçi olan da. Bu süreçte neler yaşadıklarını ve ne istediklerini sordum. İşte yanıtı...
8 AYDIR SAHNEDEN UZAĞIZ
yıllardır sahne alan emekçi kardeslerimin
Tabloları vahim ama maalesef durum bu
MESLEK ÖRGÜTLERİ NEREDE
MESAM, MSG, Müzisyenler Sendikası, MÜYOR 1 gibi meslek örgütlerini elini taşın altına koymamakla suçlanıyor. Tüm müzikal emekçi kardeslerimin Üyesi olnan MESAMdan ne Haliniz nedir? bizim de bir meslek birliğimiz var, hakkımızı koruyor diyemedik bir türlü. Sahipsizlik var diye soran yok..
TEK İSTEĞİMİZ ONLARA SAHİP ÇIKILSIN
Sanatçı denilince herkes en tepedekileri hatırlıyor. Oysa müzisyen dediğin yevmiye ile çalışır. 5 aydır kazandığım para 1000 TLnin altında. Hadi bir şekilde ailem, birikimlerimiz derken idare ediyoruz
Ya diğerleri? ekibimiZ
daha da zor durumda. Tek isteğimiz bize onlara çıkılması.
ENSTRÜMANINI SATAN VAR
Türk halk müziği sanatçlarınını Başlarda bir şekilde idare ettiklerini dile getireren zorda kaldıklarınıda bir 150-200 liraya yevmiyeyle çalışan müzisyen arkadaş larımın ekstra bir geliri yok, sigorta yok, kira var ve Yakındaki müzisyen arkadaşlıkları bu nedenle enstrümanını satmak zorunda kaldıklarını dile getiriyorlar.
BUGÜN VİRÜS YARIN BAŞKA BİR ŞEY
Pandemiden önce, günlük ortalama 150-200 TL arasında yevmiyeyle,
üstelik haftada sadece 1 ya da 2 gün çalışma imkânı bulabilen müzisyenlerin sahneden kazandığı parayla geçinebilmesi ve aynı zamanda sigortasını ödemesinin neredeyse imkânsız olduğunu söyleyen halk.muzigi sanatçıları;
Bugün virüs ama yarın belki başka bir şey çıkacak, bu zorluklar tekrar yaşanacak. Tüm bu sorunların devlet politikası haline getirilip bir an önce çözüme ulaştırılmasını istiyoruz. Diyerek dertlerini dile getirdiler..
MESLEKLERİNİ SORGULAR OLDULAR;
Malum birçok arkadaşımız sigortasız çalışıyor ya da kurumsal bir kimlik altında değiller. Zaten pandemi olmadan önce de bu önemli bir sorundu ama pandemiyle daha da görünür oldu. Bu süreçte birkaç solist sazlarına yardımda bulundu onun dışında çoğumuz yaptığımız mesleği sorgular olduk. ‘Keşke müzisyen olmasaydık diyerek isyan bayraklarını açtılar..
ÇOK PARALAR KAZANMIYORUZ
Düğünlerde, dernek gecelerinde, belediye konserlerinde, festivallerde, TVlerde çalıyoruz. Daha doğrusu çalıyorduk. Yılbaşı itibarıyla sektörün tamamı durdu. O günden bugüne de durumu toplayabilmiş değiliz. Piyasa kısıtlı imkânlarla hizmet vermeye başladı ama durum hâlâ kötü. Çünkü bizim işimizin maalesef hiçbir sosyal dayanağı yok. Ek gelir de olmadığı için elindikileri avuçlarındaki'ni harcadıklarını belirterek;
Devletten de sektörden de bir yardım, dayanışma göremediklerini ifade eden müzisyen kardeşlerim
çok paralar kazanmıyoruz. O nedenle bu işin bir meslek olarak görülmesi-meslek haline gelmesi lazım öncelikle. Kurumsal bir müzisyen kimliğine ihtiyacımız olduklarını ifade ettiler
YARDIM KAMPANYALARI DÜZENLENEBİLİR
Müzisyenler adına kampanyalar düzenlenebilirse, bu durum geçici ve az da olsa rahatlayabilir ve bizlere toplumun birer değerleri olarak mesleki anlamda devam etmekten gurur duyacaklarını her zamanda geleneklerimize sahip duyacaklarının bilincinde olduklarını ifade ettiler...